Elektronik hava filtreleri, elektronik hava temizleyici veya elektrostatik çökeltici (ESP) olarak da bilinen, aktif bir güç kaynağı ile çalışan filtreleme sistemleridir. Bu sistemde hava akımı içinden geçen partiküller, cihaz içinde oluşturulan yüksek gerilimli bir iyonlaştırıcı elektrik alan sayesinde elektriksel olarak yüklenir. Şarj edilen toz parçacıkları hemen ardından gelen zıt yüklü toplayıcı plakalar üzerinde çekilerek biriktirilir ve böylece hava akımından ayrıştırılır. Sonuçta, hava akımı içindeki toz, duman ve diğer kirleticiler cihaz içerisindeki metal plakalar üzerinde toplanırken, temizlenmiş hava ortama geri verilir. Bu prensip, bir mıknatısın zıt kutuplarıyla parçacıkları yakalamasına benzer bir şekilde çalışır.

Elektronik filtreler, genellikle merkezi iklimlendirme sistemlerinin kanal tesisatına entegre edilen üniteler şeklinde tasarlanır. Çalışmak için bir elektrik kaynağına ihtiyaç duyarlar ve sürekli bir yüksek voltaj alanı oluştururlar. Bu cihazların en büyük avantajlarından biri, çok küçük boyuttaki parçacıkları dahi etkili bir şekilde uzaklaştırabilmeleridir; örneğin sigara dumanı, is veya polen gibi ince aerosoller elektronik bir filtrede yüksek oranda tutulabilir. Nitekim mekanik filtrelerin yakalayamadığı boyuttaki partiküller (ör. <0.1 μm ultrafinler) bile, elektronik çökelticilerde yüklenip plakaya çekilerek elimine edilebilir.

Bununla birlikte, elektronik hava temizleyicilerin de dikkat edilmesi gereken yönleri vardır. Her şeyden önce, filtre plakalarının düzenli temizliği önem taşır; plakalar üzerinde biriken toz tabakası zamanla yalıtkan bir katman oluşturarak cihazın etkinliğini azaltır. Üreticiler genellikle bu plakaların 2-3 ayda bir çıkarılıp yıkanmasını veya silinmesini önerir. İhmal edilen bakım, cihazın başlangıçtaki yüksek verimini düşüreceği gibi, aşırı birikme durumunda cihazdan parçacık geri salınımına da yol açabilir. Bir diğer husus, bazı elektronik filtrelerin çalışma prensibi gereği ozon gazı üretebilmesidir. Yüksek gerilimli iyonizasyon sırasında az miktarda ozon yan ürünü oluşabilir ve bu da iç hava kalitesi açısından istenmeyen bir durumdur. Nitekim yapılan araştırmalar, bazı eski tip elektronik filtrelerin iç ortamdaki ozon seviyesini belirgin ölçüde artırabildiğini göstermektedir. Ancak günümüzde birçok üretici, UL 2998 gibi standartlara uyumlu, ozon üretimi ihmal edilebilir düzeyde olan elektronik filtre modelleri geliştirmiştir. Son olarak, elektronik filtreler kimyasal gaz kirleticilerine karşı etkili değildir; uçucu organik bileşikler (ör. boya veya temizlik malzemesi kokuları) veya karbon monoksit gibi gazları yakalamak için yine aktif karbon filtreler gibi ayrı bir aşama gerekecektir.

Elektronik filtre sistemleri, özellikle üst düzey iç hava kalitesi talep edilen ortamlarda (örn. hastaneler, temiz odalar veya sigara dumanının arındırılması gereken mekanlar) kullanılmaktadır. Konut tipi uygulamalarda da merkezi sistemlere takviye olarak elektronik filtreler sunulmaktadır. Genellikle, büyük partikülleri tutan bir mekanik filtre ile birlikte çalışırlar; bu sayede iki kademeli bir filtreleme ile hem büyük hem küçük partiküller yüksek verimde yakalanır. Elektronik filtrelerin başlangıç maliyeti ve bakım gereksinimi, sıradan mekanik filtrelere kıyasla daha yüksek olsa da, sağladıkları üstün ince partikül arındırma kabiliyeti nedeniyle bu maliyet pek çok uygulamada haklı gösterilebilir.